De wereld is in de ban van de Drang, de onverklaarbare neiging om bestaande constructies te ontmantelen en de onderdelen ervan elders samen te voegen tot bouwsels die de verbeelding tarten, radertjes in een mechanisme waarvan niemand de werking kent.

Het meest in de ban zijn de obligés , zoals ze in Frankrijk iemand met de Drang noemen. Er zijn ook mensen die zo'n Drang-lijder willen tegenhouden, zoals politieagent Serge, die Alina wil stoppen, of willen helpen ontwennen, zoals Vida probeert met Lee. En dan zijn er al die anderen, de 'gewone' burgers, immuun voor de Drang, die de dragers ervan zien als een bedreiging voor de sociale orde.

Vanwaar toch deze globale koortsdroom? En ook: waar moet het naartoe? Wat is de ware toedracht en bestemming, nu het eindspel lijkt ingezet aan de Atlantische kust, waar echo's van D-day klinken? Reikt die gigantische hand, het monument waarin de Drang lijkt te culmineren, naar een buitenaardse beschaving? Of wijst ze naar een ophanden zijnde invasie vanuit een verre ster?

De Britse sciencefictionschrijver Adam Roberts zet in Drang een wereld neer die even herkenbaar als bevreemdend is. Is de afbraak nodig voor een reconstructie, een verandering ten goede? Of halen we de mensheid onderuit en gooien we ons aan de voeten van een vreemde, al dan niet artificieel intelligente heerser? Elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen berust louter op fantasie.

Zoals wel vaker bij dit soort verhalen waarin de spanning wordt opgevoerd, voelt de ontlading wat onbevredigend. Onverklaarbare verschijnselen verdragen nu eenmaal weinig uitleg. Willens nillens wordt Roberts de goochelaar die zijn trucs moet gaan verklappen.

En toch is de magie in Drang nooit weg, want de strafste toer die Roberts uithaalt, is dat hij François Schuiten uit zijn zelfverklaarde pensioen wist te lokken. De bekroonde Brusselse tekenaar van onder meer De duistere steden laat hier nog 's zien waarom het stripwezen hem zo hartgrondig mist. Ook wanneer de plot het geheel dreigt te onttoveren, kluisteren zijn beelden je aan het verhaal. Zelfs wanneer je meerdere pagina's met banaal bedrukte tekstkolommen moet omslaan, word je meteen weer opgezogen door die visuele impressies van bovenmenselijke obsessie.

Schuiten is een schilder, een architect, een filosoof, een uitvinder. Hij doorziet de mens in zijn nietigheid en in zijn grootheidswaan, en levert er de blauwdruk bij - maar dan in een verrijkt kleurenpalet dat retro en futuro is, en alles ertussenin. Ook de schaal staat op punt: zoals Denis Villeneuve je doet duizelen in Dune , zo doe je dat hier bij de torens van Drang. Zijn het onfortuinlijke piramidespelen of wenteltrappen naar een of ander hemelrijk? Bij Schuiten gloort er altijd hoop, ook in een schroothoop.

ADAM ROBERTS EN FRANÇOIS SCHUITENDrangDargaud, 128 blz., € 37,99

Een geïllustreerd boek (geen strip) over een mysterieuze kracht die steeds meer mensen ertoe drijft enorme sculpturen te bouwen. In het verhaal van science-fictionschrijver Roberts worden mensen wereldwijd getroffen door een drang om alledaagse voorwerpen naar specifieke locaties te verplaatsen. De oorzaak van deze verplichting blijft onbekend, maar het heeft geleid tot de bouw van indrukwekkende structuren als koepels en een levensgrote hand. Het verhaal volgt vijf personages en bestaat uit korte stukken tekst van een tot twee pagina's, die zijn voorzien van middelgrote zwart-witafbeeldingen. Deze pagina's worden afgewisseld met paginagrote, surrealistische kleurenprenten met gedetailleerde sculpturen. De oorspronkelijke Engelse uitgave ('Compelled') was een e-boek. Indringend en beeldend geschreven. François Schuiten is een Belgische stripauteur. Hij is bekend van ‘De duistere steden’-reeks. Adam Roberts is een Britse science fiction-schrijver.